ورزش > فوتبال- همشهری آنلاین - مریم دری‌منش:

لوئیز فیلیپه مادیرا کایرو فیگو در تاریخ 4 نوامبر سال 1972 در آلمادای پرتغال به دنیا آمد.

فعالیت‌ها

 

فیگو در دوازده سالگی به استخدام تیم نوجوانان اسپورتینگ لیسبون درآمد. وقتی هفده سال داشت، برای تیم بزرگسالان اسپورتینگ در لیگ فوتبال پرتغال به میدان رفت. وی در نوزده سالگی توجه جهان فوتبال را به خود جلب کرد.

 

بدین ترتیب فیگو در سال 1989 به عنوان عضوی از تیم ملی زیر 16 سال پرتغال به مقام سوم جهان در اسکاتلند رسید. دو سال بعد با تیم زیر 20 سال پرتغال قهرمان جام جهانی جوانان در کشور خودش شد.

 

در سال 1995 از اسپورتینگ لیسبون راهی اف.ث. بارسلونا شد. در آنجا با مربیان بزرگی چون یوهان کرایف، بابی رابسون و لوئیز فان گال تمرین کرد و به یکی از معروف‌ترین فوتبالیست‌های آن زمان تبدیل شد.

 

پس از جام ملت‌های 2000 اروپا در بلژیک و هلند، که  به عنوان بهترین بازیکن آن جام نیز شناخته شد، با قرادادی به مبلغ 60 میلیون یورو که درآن زمان یک رکورد محسوب می‌شد، به رئال مادرید پیوست. قراردادی که تا امروز چهارمین قرارداد سنگین تاریخ فوتبال می‌باشد.

در 18 آگوست سال 2004 در مادرید کناره‌گیری‌اش از تیم ملی پرتغال را اعلام کرد، اما در 4 ژوئن سال 2005 در جام جهانی 2006 در مقابل اسلواکی به میدان بازگشت.

 

در ژوئن سال 2005 از آنجایی که به وضوح در برنامه‌های وندرلی لوکزامبورگو، سرمربی رئال جایی نداشت، توسط این تیم برای انتقال به تیمی دیگر آزاد گذاشته شد و بدین ترتیب به اینتر میلان پیوست.

 

در 8 ژولای سال 2006 در شکست 1 بر 3 در مقابل تیم ملی آلمان در دیدار رده‌بندی جام جهانی، آخرین بازی‌اش برای تیم ملی پرتغال را انجام داد.

 

فیگو در پایان فصل 07/2006 قصد داشت به تیم الاتحاد جده عربستان بپیوندد تا فعالیتش را در آنجا به پایان برساند. او ابتدا یک پیش قرارداد با این تیم برای یک سال بازی امضاء کرد و قرار شد از اول ژولای سال 2007 در این تیم بازی کند. اما گویا مشکلاتی بین او و باشگاه به وجود آمد و این انتقال به انجام نرسید. به همین علت فیگو تصمیم گرفت یک فصل دیگر در اینتر میلان بماند و در آنجا یک قرارداد یک ساله به امضاء رساند.

 

در 4 نوامبر سال 2007 در یک دیدار در سری‌ A در مقابل یوونتوس تورین در پی خطای پاول ندود، برای چندمین بار پایش شکست. در 16 فوریه سال 2008 در بازی مقابل لیوورنو دوباره به میدان بازگشت. پس از چندین بار اختلاف‌نظر با روبرتو مانچینی، سرمربی اینتر، تصمیم گرفت در پایان فصل این تیم را ترک کند. اما وقتی هم‌وطن وی، خوزه مورینیو جانشین مانچینی شد، قراردادش را یک سال دیگر با اینتر تمدید کرد.

 

در 30 مه سال 2009، کمی پس از قهرمانی در لیگ فوتبال دسته اول ایتالیا، در وب‌سایت رسمی باشگاه اعلام کرد که دیگر قراردادش را با این تیم تمدید نمی‌کند و می‌خواهد در یک باشگاه کوچک پرتغال به فعالیتش خاتمه دهد.

 

فیگو رکورددار بازی ملی در پرتغال است و در کنار اوزه‌بیو یکی از موفق‌ترین فوتبالیست‌های این کشور می‌باشد.

 

 

 

عناوین و موفقیت‌ها

 

به عنوان بازیکن ملی:

 

مقام سوم جام جهانی زیر 16 سال: 1989

قهرمان جام جهانی جوانان: 1991

نایب قهرمان اروپا: 2004

مقام چهارم جهان: 2006

 

به عنوان بازیکن باشگاهی:

 

قهرمان جام حذفی پرتغال: 1995

قهرمان جام حذفی اسپانیا: 1997، 1998

قهرمان جام در جام اروپا: 1997

قهرمان سوپر جام اسپلنیا: 1999

قهرمان لیگ قهرمانان اروپا: 2002

قهرمان سوپر جام اروپا: 2002

قهرمان باشگاه‌های جهان: 2002

قهرمان باشگاه‌های اسپانیا: 1998، 1999، 2001، 2003

قهرمان جام حذفی ایتالیا: 2006

قهرمان سوپر جام ایتالیا: 2006، 2008

قهرمان باشگاه‌های ایتالیا: 2006، 2007، 2008، 2009

 

افتخارات شخصی

 

مرد سال فوتبال اروپا: 2000

مرد سال فوتبال جهان: 2001

مرد سال فوتبال پرتغال: 1995، 1996، 1997، 1998، 1999، 2000